Historia parafii św. Alberta Wielkiego we Wrocławiu to fascynująca podróż przez czas. Pomysł jej utworzenia pojawił się już w 1938 roku, z Józefem Engelbertem jako pierwszym proboszczem. Choć zakupiono wtedy działkę pod budowę kościoła i przygotowano projekt, II wojna światowa pokrzyżowała te plany.
W 1942 roku, w obliczu wojny, utworzono placówkę duszpasterską w kaplicy św. Alberta Wielkiego przy alumnacie Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego.
Lata powojenne były trudne – parafia funkcjonowała bez własnego kościoła. Dopiero w 1960 roku poświęcono skromną salkę katechetyczną w prywatnym domu. Przełom nastąpił w latach 80. W 1981 roku uzyskano zgodę na budowę Domu Katechetycznego, a w 1988 roku, dzięki hojności mecenas Eugenii Kulpity, powstała kaplica św. Alberta Wielkiego. O. Gerard Glaeser i następnie o. Stanisław Paszewski OFM (zm. 2019) pełnili rolę opiekunów, a potem proboszczów parafii, nadzorując jej rozwój.
Prawdziwy triumf przyszedł w latach 90. W latach 1990-1995 wzniesiono w końcu piękny kościół, zaprojektowany przez E. i P. Ogielskich. 19 listopada 2000 roku kościół wzbogaciły się o relikwie św. Alberta Wielkiego.
W latach 2008-2012 dobudowano klasztor, w którym obecnie posługuje czterech księży i dwóch braci zakonnych. Kulminacją dotychczasowych starań było uroczyste poświęcenie kościoła i nowego ołtarza przez ks. abp. Józefa Kupnego 3 września 2022 roku.
Historia parafii św. Alberta Wielkiego to przykład wytrwałości i determinacji w budowaniu wspólnoty wiary, pomimo przeciwności losu.
